Teatr Napięcie działał w latach 2005–2017, głównie w mieście Łodzi, chociaż część ostatnich przedstawień powstawała na styku Łodzi i Warszawy. Grupa skupiała się wokół Łukasza Pięty i tworzyła przedstawienia w obrębie synergetycznego teatru ruchu wyobraźni. Na przekór panującej modzie realizowania przedstawień alternatywnych, Teatr Napięcie skłaniał się do łączenia jak największej liczby środków artystycznego wyrazu. Starał się stworzyć rodzaj paradoksalnej, wypaczonej i na swój sposób groteskowej rzeczywistości, która jest w stanie wyjść poza siebie, aby funkcjonować jako przyczynek do kontr-dyskusji na temat rzeczywistości aktualnie doświadczanej.
Chociaż Teatr Napięcie częściej przygotowywał spektakle na podstawie własnych tekstów (np. Salon Lenistwa, Lewa Strona Prawa Strona), czasami inscenizował jednak teksty innych autorów (np. Przewodnik dla bezdomnych na podstawie poezji Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego oraz impresji Arthura Rimbauda; Opera Dożynki wg tekstu Andrzeja Sosnowskiego, pt. Konwój Opera). W związku z tym spektakle Teatru Napięcie poruszały bardzo różne tematy i nie zamykały się w jednej formie scenicznego wyrazu.
Teatr Napięcie celowo nie konstytuował metody pracy scenicznej, którą stosowałby do tworzenia spektakli. Wynika to z faktu, iż starał się nie powielać pomysłów, które wykorzystywał w kolejnych Projektach.
W inscenizacjach Teatru Napięcie widoczna była świadomość najróżniejszych konwencji teatralnych, którymi twórcy żonglowali i które ze sobą mieszali (np. teatr mansjonowy i symultaniczny w Przewodniku dla bezdomnych; konwencjonalne aktorstwo „epoki gwiazd” zmieszane z modernistycznym kabaretem w Salonie Lenistwa, etc.)…
Teatr Napięcie często generował całkowicie autorskie konwencje sceniczne } ~
Scena Stoop!
W kwietniu 2007 r. w obrębie Teatru Napięcie powstała Strefa Experymentalna SCENA STOOP! (czyt.→ stóp), w której powstawały przedstawienia nieprzewidywalne i bardziej zwariowane niż w TN. SESS! była w pewnym sensie gruntem, na którym TN testował konwencjonalne elementy sztuk performatywnych i wykorzystywał je, ubarwiając lub ukazując w krzywym zwierciadle teatru śmiechu i okrutnej groteski. SESS przekonywała, że nawet ramoty da się oglądać pasjami. Bucha – cha!
Projekt subliminalny
Od 2007 r. Teatr Napięcie eksperymentował ze świadomym wykorzystywaniem sygnałów podprogowych (wizualnych i akustycznych) w spektaklach teatralnych. Poszukiwania miały na celu kierunkowe pobudzenie wyobraźni widza, tak by indywidualne wizje tworzone w jego umyśle podczas spektaklu stały się integralną częścią przedstawienia. Przykładem realizacji projektu był spektakl Opera Dożynki ~
Dynamofaza Wittenberga
Od października 2008 roku Teatr Napięcie wszedł w kolejny etap poszukiwań scenicznych. Etap ten nosił nazwę DYNAMOFAZA WITTENBERGA. Projekt miał na celu wywrócenie do góry nogami aktualnego postrzegania kultury alternatywnej i instytucjonalnej. Wg twórców Teatru te niegdyś antagonistyczne nurty kultury, w XXI w. wymieszały się do tego stopnia, iż podział na teatr zawodowy i teatr poszukujący jest współcześnie tylko pozorny (przynajmniej w pierwszej dekadzie XXI w.). Kultura w aktualnym stanie dąży do całkowitej homogenizacji wszelkich gustów. Spektakle teatrów, które zwane są dzisiaj alternatywnymi oceniane są przez pryzmat tych samych kategorii, co spektakle teatrów instytucjonalnych. Nie jest to właściwe… Efektem tego jest to, że współcześnie więcej alternatywnych rozwiązań można zaobserwować w teatrze zawodowym, co w dalszej perspektywie doprowadza do faktu, że teatr alternatywny ma coraz mniejsze rzesze odbiorców. Kultura dążąca do stałej homogenizacji gustów nie rozwija się, ponieważ nic nie jest w stanie napędzić w jej obrębie ruchu doprowadzającego do zmian.
Dynamofaza Wittenberga miała na celu wywrócenie tego stanu poprzez tworzenie szeregu działań performatywnych, których najistotniejszym elementem była nietuzinkowa, a czasem prowokacyjna treść, która w zamiarze miała stanowić przyczynek do powstawania kontr-dyskursów na temat zastanego stanu kultury i rzeczywistości.
Pierwszym działaniem w ramach Dynamofazy Wittenberga jest projekt pt. ~UCZTA~, którego pierwsze wersje pokazał w październiku 2008 roku w przestrzeni Dworca Fabrycznego w Łodzi, kolejne natomiast w Krośnie, Skierniewicach, Lublinie, Warszawie.
Najważniejsze realizacje w latach 2005-2017:
- Caradiso
- Próby Cosmocanto
- Mitologiczny Cyrk doktora Papa-Geno
- Opera Dożynki
- ~UCZTA~
- Lewa Strona Prawa Strona
- Reżim lalek
- Salon Lenistwa
- Przewodnik dla bezdomnych
- Zawieszenie
Jak do tej pory Teatr Napięcie swoje realizacje
pokazywał w następujących miejscach:
Piano Cafe Gallery (Łódź), GAK „Wyspa Skarbów” (Gdańsk), Ośrodek Teatralny ŁDK (Łódź), Centrum Łowicka (Warszawa), ACK „Chatka Żaka” (Lublin), MCK w Skierniewicach / Teatr Realistyczny (Skierniewice), „Cape Horn” (Łódź), Fabryka Sztuki (Łódź), Dworzec Łódź Fabryczna (no wiadomo, że Łódź), Tektura (Lublin), Kino-Galeria Charlie (Łódź), Galeria Manhattan (Łódź), Discovery Center Experymentarium (Łódź), PATIO Centrum Sztuki AHE (Łódź), Muzeum Sztuki / MS2 (Łódź), Akademicki Ośrodek Inicjatyw Artystycznych (Łódź), Regionalne Centrum Kultur Pogranicza (Krosno), Centrum Kultury Kreatywnej „Eternia”/Nasiadownia „Stara Szwalnia” (Łódź) / Wrocławski Teatr Współczesny
Od 2017 r. Teatr Napięcie nie gra, nie działa, ani nie realizuje żadnych projektów. Zarówno środki jak i formuła TN już się wyczerpały.
„TEATR NAPIĘCIE” w latach 2011–2021 był organizacją non profit, posiadającą formę fundacji. Przez te lata, w zarządzie organizacji zasiadali Łukasz Pięta – Prezes Zarządu oraz w funkcji Członków Zarządu – Anna Kwapisz i Łukasz Długołęcki. W okresie 2011–2017 „Teatr Napięcie” stworzył kilka ciekawych projektów teatralno-artystycznych, które odbiły się echem w różnych środowiskach (m.in. Caradiso i cykl Kuriozów z Ryśkiem Kają). W roku 2017 fundacja wyczerpała jednak środki i zadania, do których była powołana w związku z czym postawiona została w stan likwidacji. Ostatecznie proces likwidowania organizacji zakończył się w grudniu roku 2020, a z Krajowego Rejestru Sądowego fundacja pn. „Teatr Napięcie” została wykreślona w lutym 2021 roku.
Dla miłośników historii teatru, pozostawiamy w tym miejscu: statut naszej organizacji
Tak ludzie o nas gadali:
Ten Teatr jest fantastyczny, bo nie udaje, że jest komuś potrzebny, albo że próbuje załatwiać problemy widzów.
Piotrek
Duża nonszalancja w podejściu do tworzenia teatru. Ale przy okazji także dużo pytań, na które nie zwraca się uwagi.
Małgorzata
Pomysły niebywałe, ale mogliby popracować nad dykcją… Ale czy to im w ogóle potrzebne?
Jadwiga
TEATR NAPIĘCIE 